Het verhaal van Peter

Het is een week geleden dat ik het laatste mailtje heb verstuurd. Het is ook een relatief rustige week geweest. We hebben ons het weekend nog wel een beetje bezorgd gemaakt om Peter zijn ontlasting, hij had het hele weekend geen ontlasting gehad en hij was behoorlijk in zichzelf gekeerd. Dit schijnt bij het niet hebben van ontlasting te horen. Ik had tegen Peter gezegd dat ik maandag het ziekenhuis pas zou verlaten als hij ontlasting had gehad, gôh laat hij nou net flink wat hebben neergelegd toen we in de wachtkamer zaten te wachten. Maar goed om even verder te gaan met het verhaal, Peter heeft maandag dus zijn derde chemokuur gehad. Ook deze keer is hij er behoorlijk ziek van geweest, is veel misselijk geweest en heeft ook vaak moeten spugen (veel slijm). Maar hij gaat er heel goed mee om en heeft er ook weinig moeite mee dat hij zoveel moet spugen, hij raakt niet in paniek, maar blijft er heel rustig onder. Ook lukt het hem aardig om met zijn ademhaling het spugen toch wel wat te beperken.
Gelukkig houdt hij zijn voeding zoveel mogelijk binnen, dat is ook heel belangrijk,
want hij krijgt nu speciale energie rijke sondevoeding, waardoor hij nu dus al weer 2 kilo is gegroeid. Hij vindt het alleen vervelend om te moeten spugen als er bezoek bij is,
hij presteert het zelfs om dan tegen het bezoek "sorry" te zeggen, de lieverd.
Met zijn ontlasting gaat het nu gelukkig goed, wat voor hem ook wel een opluchting is, hopelijk blijft dit ook zo. Hopelijk gaat het met de misselijkheid ook snel wat beter, want na de eerste (dubbele) kuur was hij er ook zo ziek van, toen heeft hij zelfs nog 2 dagen in het ziekenhuis gelegen. Even voor alle duidelijkheid, bij de eerste en de derde kuur, kreeg Peter 2 soorten cytostatica toegediend, bij de tweede en de vierde kreeg/krijgt hij maar 1 soort cytostatica, waar hij dus beduidend minder misselijk van was. We hebben maandag gehoord dat Peter nog een vijfde kuur moet hebben omdat hij zoals het nu lijkt 3 januari 2008 pas geopereerd kan worden. Dit kan eventueel nog veranderen, afhankelijk van de uitslag van de ct scan, die Peter op donderdag 20 december nog krijgt. Zoals we hebben begrepen zal de vijfde kuur een enkele kuur zijn (waar hij dus minder ziek van wordt). Ook begint Peter nu toch wel regelmatig wat haren te verliezen, waar hij erg veel moeite mee heeft, het valt gelukkig niet zo erg op omdat ik zijn haren al lekker kort had geknipt. Als we kijken naar de afgelopen week en naar de week daarvoor is Peter toch een stuk opgeknapt en zit hij volgens ons lekkerder in zijn vel, hij doet het gewoon allemaal ontzettend goed en ik heb enorm veel bewondering voor hem, wat ik hem ook regelmatig laat weten. Vandaag is Peter even een half uurtje naar school geweest, waar hij erg van heeft genoten. Zijn klasgenootjes waren allemaal erg enthousiast en vonden het heel jammer dat we na een half uurtje al weer weg gingen. Maar het heeft Peter zichtbaar goed gedaan om het kontakt met school en zijn klasgenootjes te houden. De kinderen zijn ook allemaal heel belangstellend en sturen regelmatig kaartjes of komen gewoon even langs, wat Peter en wij ook heel erg op prijs stellen. Peter vindt het heel leuk om post te krijgen, elke dag komen er wel een paar kaartjes, waardoor hij nu al ruim over de honderd kaarten heeft. Peter is een ontzettend flinke jongen, die je nooit hoort mopperen. Toen ik hem daar laatst naar vroeg zei hij dat hij in bed af en toe wel even mopperde, maar hij heeft duidelijk aangegeven: "wat moet gebeuren, dat moet gebeuren, om beter te worden". Als je dit soort uitspraken dan hoort dan denk je als ouder wel even gôh wat is Peter toch een flinke jongen. Hier wou ik het eerst maar bij laten.
Willen jullie voor ons en met name voor Peter blijven bidden??

Groeten
Martin en Alide