Het verhaal van Peter

Na een week toch behoorlijk in spanning te hebben gezeten kwam maandag het verlossende telefoontje dan op de valreep om 14.55 uur. Dr Tamminga had uitgebreid overleg gehad met de radioloog en het team en ze zagen absoluut geen reden om Peter eerder te willen zien of andere stappen te ondernemen. Gelukkig maar, dat is in ieder geval een pak van ons hart. Aangezien Martin de telefoon opnam en ik toch ook nog wat vragen had en er niet helemaal gerust op was heb ik de volgende dag weer kontakt gehad met dr Tamminga. De vlekjes op de lever waren wat opgezette kliertjes en had helemaal niks met de wilms' tumor te maken. Het kon goed van een doorgemaakte infectie komen of een verkoudheid, nou is dat heel goed mogelijk, want Peter is eigenlijk altijd wat verkouden. We waren toen echt opgelucht, maar er zal altijd een stukje spanning blijven zitten, want er wordt op 25 augustus weer een echo gemaakt en leverfuncties geprikt. We zijn er van overtuigd dat dr Tamminga bij de geringste twijfel Peter toch eerder had willen zien Hopelijk verdwijnt de spanning wel een beetje, want ik heb mezelf de afgelopen week behoorlijk in de weg gelopen en als dat tot 25 augustus weer zo gaat.....houd ik m'n hart vast. Dat gaat niet alleen ten koste van mij, maar ook van mijn gezin. Ik denk dat ik een beetje aan het goed nieuws moet wennen en dat het stukje onzekerheid straks wel naar de achtergrond verdwijnt. Eigenlijk gaat het heel goed met Peter, de kracht in zijn benen komt langzamerhand weer wat meer terug. Bij Hilberdink doet Peter regelmatig zijn oefeningen en afgelopen maandag heeft hij de oefeningen zonder spalken gedaan. Hij heeft zelfs met schoenen aan zonder spalken moeten lopen, was nog een beetje wennen, hij moet dan opeens zijn voeten weer goed optillen, doet hij dat niet dan struikelt hij. Gelukkig moet hij gewoon zijn spalken de hele dag blijven dragen voor het oprekken van zijn achillespees, dus is de kans op vallen ook klein. Het gaat hier dus eigenlijk wel goed. Ik heb net de brief met medische gegevens voor het kamp op de bus gedaan en nu moeten er nog wat laatste dingetjes gekocht worden en dan....... kan ik weer een week in spanning zitten bbrrrrrr. Peter krijgt er nu steeds meer zin in, daar ben ik heel blij mee. Maar ik zie er best wel tegenop hoor, een week lang zonder Peter. Helaas moeten we dan ook onze familiedag missen, want het kamp is zaterdag 14 juni om 14.30 uur ongeveer afgelopen. Om daarna nog helemaal van Friesland naar Overijsel te rijden lijkt me een beetje teveel van het goede. We vinden het allemaal heel jammer, want we wilden iedereen wel graag laten zien hoe het met Peter gaat. We hebben wel telkens deze web-log bijgehouden, maar het is veel leuker om te laten zien hoe het er nu mee gaat. Maar goed, dat lukt dus niet. Voor de nieuwsgierigen onder ons: ons adres is nog steeds Barnsteenstraat 51 Groningen, dus jullie zijn welkom...... We zullen jullie als lezers op de hoogte blijven houden.
We vinden het leuk als jullie een reactie achter laten. Blijven jullie bidden??

Groetjes
Martin, Alide, Peter en Nicky