Hier weer een berichtje van ons.
Het gaat nu eindelijk de goede kant op, maar dat ging niet zonder slag of stoot. Peter is de nacht ná de operatie weer naar de uitslaapkamer gebracht om de pijn medicatie via de ruggeprik wat te verhogen, Peter bleef nl. pijn houden en werd hierdoor erg onrustig. Ook de dag na de operatie bleef Peter pijn houden, omdat de ruggeprik maar de helft van zijn wond goed verdoofde.
We zijn vrijdagmiddag weer naar de uitslaapkamer gebracht zodat Peter een morfinepomp kon krijgen, maar eerst moest hij pijnvrij gemaakt worden d.m.v. morfine.
De volgende dag (zaterdag) had Peter telkens een lage bloeddruk en een redelijk hoge hartslag en plastte hij veel te weinig. Dit wilden de artsen graag wat veranderd zien omdat ze bang waren voor een shock. De hoeveelheid infuus ging omlaag en toen krabbelde Peter een beetje uit het dal. Maar soms vergeet hij dat hij zichzelf morfine kan geven, dus daar moeten we hem nog wel eens aan herinneren. Met name voor het wassen, draaien en verzorgen moet hij zich eerst even wat morfine toedienen.
Het gaat nu eindelijk beter met Peter.
Hij is vanmiddag weer over gebracht naar de afdeling en mocht inmiddels na wat te hebben gedronken ook wat pap hebben.
Dit ging zo goed dat hij vanmiddag al een broodje salami heeft gehad. Maar zijn voorkeur gaat uit naar een broodje hotdog van de hema en een stukje appeltaart. Peter wordt nog wel goed in de gaten gehouden, hij ligt nog steeds aan de monitor. De artsen zijn toch een beetje bang dat Peter een longontsteking aan het ontwikkelen is, hij zit nl nog steeds erg vol en het ophoesten is nog erg pijnlijk. Er is nu ook fysiotherapie ingeschakeld om Peter evt te helpen met het vinden van de juiste techniek om goed adem te halen en goed op te hoesten . Peter heeft vanavond nog even een poosje op de rand van zijn bed gezeten en even de benen laten bungelen, dit ging allemaal erg goed. Zodra Peter goed zijn best doet om het slijm los te hoesten daalt het zuurstofgehalte in zijn bloed (saturatie). met name 's nachts heeft hij nog wel regelmatig extra zuurstof nodig.
Peter heeft na de operatie 3 nachten alleen moeten slapen omdat er op de high-care geen ouders mogen blijven slapen. Dit kostte hem telkens meer moeite volgens de verpleging,
telkens als hij 's nachts wakker werd was hij heel verdrietig en miste hij ons. Gelukkig ligt hij nu weer op de afdeling, zodat Martin vannacht bij hem kan blijven slapen. Maar wij zijn niet de enige die het er moeilijk mee hebben, Nicky is af en toe erg verdrietig omdat Peter in het ziekenhuis ligt. Ze vindt het erg zielig voor Peter en wil ook graag bij hem zijn. Ze heeft al veel tekeningen, kaartjes en knutseltjes voor Peter gemaakt. We nemen haar daarom ook zoveel mogelijk mee naar het ziekenhuis. De kinderen zijn allebei erg flink en daar zijn we ook erg trots op. We gaan nu eindelijk de goede kant op en we hopen dat Peter gauw weer naar huis kan, zodat hij daar evt. verder aan kan sterken. We houden jullie op de hoogte.
Blijven jullie bidden??
Het gaat nu eindelijk de goede kant op, maar dat ging niet zonder slag of stoot. Peter is de nacht ná de operatie weer naar de uitslaapkamer gebracht om de pijn medicatie via de ruggeprik wat te verhogen, Peter bleef nl. pijn houden en werd hierdoor erg onrustig. Ook de dag na de operatie bleef Peter pijn houden, omdat de ruggeprik maar de helft van zijn wond goed verdoofde.
We zijn vrijdagmiddag weer naar de uitslaapkamer gebracht zodat Peter een morfinepomp kon krijgen, maar eerst moest hij pijnvrij gemaakt worden d.m.v. morfine.
De volgende dag (zaterdag) had Peter telkens een lage bloeddruk en een redelijk hoge hartslag en plastte hij veel te weinig. Dit wilden de artsen graag wat veranderd zien omdat ze bang waren voor een shock. De hoeveelheid infuus ging omlaag en toen krabbelde Peter een beetje uit het dal. Maar soms vergeet hij dat hij zichzelf morfine kan geven, dus daar moeten we hem nog wel eens aan herinneren. Met name voor het wassen, draaien en verzorgen moet hij zich eerst even wat morfine toedienen.
Het gaat nu eindelijk beter met Peter.
Hij is vanmiddag weer over gebracht naar de afdeling en mocht inmiddels na wat te hebben gedronken ook wat pap hebben.
Dit ging zo goed dat hij vanmiddag al een broodje salami heeft gehad. Maar zijn voorkeur gaat uit naar een broodje hotdog van de hema en een stukje appeltaart. Peter wordt nog wel goed in de gaten gehouden, hij ligt nog steeds aan de monitor. De artsen zijn toch een beetje bang dat Peter een longontsteking aan het ontwikkelen is, hij zit nl nog steeds erg vol en het ophoesten is nog erg pijnlijk. Er is nu ook fysiotherapie ingeschakeld om Peter evt te helpen met het vinden van de juiste techniek om goed adem te halen en goed op te hoesten . Peter heeft vanavond nog even een poosje op de rand van zijn bed gezeten en even de benen laten bungelen, dit ging allemaal erg goed. Zodra Peter goed zijn best doet om het slijm los te hoesten daalt het zuurstofgehalte in zijn bloed (saturatie). met name 's nachts heeft hij nog wel regelmatig extra zuurstof nodig.
Peter heeft na de operatie 3 nachten alleen moeten slapen omdat er op de high-care geen ouders mogen blijven slapen. Dit kostte hem telkens meer moeite volgens de verpleging,
telkens als hij 's nachts wakker werd was hij heel verdrietig en miste hij ons. Gelukkig ligt hij nu weer op de afdeling, zodat Martin vannacht bij hem kan blijven slapen. Maar wij zijn niet de enige die het er moeilijk mee hebben, Nicky is af en toe erg verdrietig omdat Peter in het ziekenhuis ligt. Ze vindt het erg zielig voor Peter en wil ook graag bij hem zijn. Ze heeft al veel tekeningen, kaartjes en knutseltjes voor Peter gemaakt. We nemen haar daarom ook zoveel mogelijk mee naar het ziekenhuis. De kinderen zijn allebei erg flink en daar zijn we ook erg trots op. We gaan nu eindelijk de goede kant op en we hopen dat Peter gauw weer naar huis kan, zodat hij daar evt. verder aan kan sterken. We houden jullie op de hoogte.
Blijven jullie bidden??
Groeten
Martin en Alide
Peter en Nicky
Martin en Alide
Peter en Nicky
Geen opmerkingen:
Een reactie posten