Het verhaal van Peter

Zo…… de vakantie zit er weer op, het ‘gewone’ leven is weer begonnen. De kinderen zijn weer naar school en ik begin het weekend weer met werken, Martin mag maandag weer aan het werk.
Peter en Nicky hadden toch wel een beetje last van opstart problemen, maar dat is ook wel logisch als je 6 weken lang lekker laat op bed komt en lekker lang kan uitslapen. Dan is 7 uur opstaan wel heel erg vroeg. Peter zit dit jaar weer in groep 7, want hij heeft een herkansing gekregen, hij heeft vorig schooljaar teveel gemist.
Nicky zit nu al weer in groep 4 en heeft het naar haar zin met een nieuwe lieve juf. Hoe gaat het bij ons…… nou eigenlijk wel goed.
We zijn 2 weken naar Ameland geweest waar we het prima naar onze zin hebben gehad, hoewel het dit jaar toch meer een luie vakantie was dan een doe vakantie. We hadden een flink aantal zonnige en warme dagen, maar we hebben ook heel wisselvallig weer gehad. We weten nu ook dat het op Ameland heel heftig kan onweren en als je pech hebt blijft het lang boven het eiland hangen en lijkt het alleen maar heftiger te worden. De caravan begon behoorlijk te schudden zodat de glazen op het aanrecht begonnen te trillen. Dan schrik je wel even hoor. Ik heb mijn verjaardag op Ameland gevierd, wat heerlijk rustig was. Peter en Ariena en de kids zijn nog even geweest, zij gingen die dag naar huis en kwamen nog even een felicitatie brengen. Gea van der Heide en haar dochter Nienke waren ook op Ameland en die zijn ook nog even geweest. Nicky had gelijk al een vriendinnetje van school ontmoet op de camping, dus daar hadden we eigenlijk geen omkijken naar. Peter heeft zich ook wel vermaakt, zij het toch wat anders dan voorgaande jaren. Zijn vriend zou een paar dagen komen, maar die zag er op het laatste moment toch maar vanaf, ws. net iets te lang te ver weg van huis. Gelukkig is oma nog wel een paar dagen geweest, wat Peter ook heel gezellig vond, maar dat is toch anders dan je vriend te logeren. Jacob en Christine en Anne waren ook op Ameland en we hebben gezellig ook wat dingen samen kunnen ondernemen. De kinderen zijn regelmatig samen naar het zwembad gegaan als het regenachtig weer was, of gewoon ’s avonds na het eten even een uurtje… ‘t is ook wel lekker dat Nicky nu ook een zwemdiploma heeft. Tijdens onze vakantie hebben we op 1 augustus een telefoontje van de fokker gekregen dat de puppy’s geboren waren, er waren 2 reutjes en 5 teefjes. Toen begon het brainstormen over een naam voor het hondje. Eenmaal weer thuis verzocht de fokker ons zo spoedig mogelijk de naam door te bellen zodat die op de stamboom geschreven kan worden. We hebben unaniem besloten dat hij Shadow gaat heten, Shadow van de Boermastreek, klinkt wel aardig toch?? Nu kunnen we eigenlijk niet wachten om een kijkje te gaan nemen, maar we zullen toch nog even geduld moeten hebben, er valt nu nog niet zoveel te zien aan de hondjes. We hebben nu de 1e keus…… nou ja, veel keus is er niet, want we willen graag een reu. We hebben eerst nog een familieweekend voor de boeg. We gaan 22 t/m 24 augustus een weekendje weg met de hele familie Aikema, gezellig met z’n allen in een kampeerboerderij in Drenthe. Hier hebben we allemaal heel veel zin in. Daarna volgt op maandag 25 augustus weer een controle in het ziekenhuis. Dan wordt er weer een echo gemaakt en worden er leverfuncties geprikt, dus dat zal wel weer spannend worden, dat is het voor mij nu al…… Dan volgt op 1 september een controle bij de revalidatiearts.

Peter is afgelopen maandag weer begonnen met fysiotherapie bij Hilberdink. We zijn in overleg met Linda teruggegaan naar 1x per week i.p.v. 2x per week. Linda was wel heel tevredenen ziet duidelijke vooruitgang, maar maakt zich wel wat zorgen over zijn linker voet, die achillespees herstelt zich minder snel dan de rechter. Ze wil de revalidatiearts voorstellen om met nachtspalk(en) te beginnen en dan overdag zoveel mogelijk zonder spalken te lopen. Peter loopt al 2 dagen zonder spalken, want hij heeft momenteel veel last van zijn achillespees, Linda is maandag behoorlijk met zijn voeten bezig geweest met oprekken en ws heeft hij daar nu toch wat last van gekregen. Gelukkig gaat het lopen zonder spalken wel goed, maar Peter moet wel goed nadenken bij het lopen, anders zet hij zijn voeten toch weer verkeerd neer en dan kan hij komen te vallen. Peter heeft nog wel wat problemen met zijn concentratie. We merken heel duidelijk dat hij bezig is met het verwerken. Hij is gevoeliger en emotioneler geworden. Hij kan erg geïrriteerd reageren, terwijl er niets aan de hand is. Peter kan soms zomaar heel boos worden als hem iets niet lukt (wat hem voorheen wel lukte). Hij kan ook opeens heel verdrietig worden en vraagt zich dan af waarom hem dit moet overkomen. Hij kan dan lekker bij ons huilen en we proberen hem zoveel mogelijk te steunen en antwoorden te geven op de vragen. Soms huil ik gewoon lekker een potje met hem mee, ik heb het idee dat alles bij mij nu ook een beetje los begint te komen, veel vage klachten, slecht slapen, problemen op het werk (thuiszorg Groningen). Gelukkig zijn er veel mensen om ons heen die ons willen helpen en ons steunen. Alleen vragen hoe het is, is soms al voldoende en een mooie opening om je zorgen te kunnen delen. Helaas kan niet iedereen dat…… Maar we gaan door…… we kunnen en willen ook niet anders. We verheugen ons op het familieweekend en op de komst van ons hondje en dan zien we daarna wel verder.
De controle…… daar denk ik liever nog niet aan. Ben bang…… waarom weet ik niet (misschien ook wel).

Groetjes
Martin, Alide, Peter en Nicky