Het verhaal van Peter

Oooohhh…… wat hebben we een geweldig, maar stormachtig weekend achter de rug. Even alle zorgen vergeten en volop genieten. Nou het is allebei gelukt, we hebben onze zorgen even kunnen vergeten en we hebben allemaal volop genoten. Vrijdagmiddag werden we om 15.00 uur in Zwiggelte verwacht, de kinderen kregen bij aankomst allemaal een wegwerp fotocamera.
De koffie en thee en drinken voor de kids stond klaar met een heerlijk gebakje erbij. ’s Avonds was er een overheerlijke bbq, met van alles erop en eraan. Gelukkig konden we allemaal droog zitten, want buiten stond voor de boerderij een grote (party) tent met 3 picknick setjes, waar veel ruimte was om droog te blijven. Helaas hadden we erg veel overlast van wespen, maar ze waren gelukkig niet erg agressief. Na de bbq hadden we tijd om gezellig even bij te kletsen, want veel familie komt van ver en die zie je dus niet zo vaak. Onder het genot van een hapje en veel drankjes (al dan niet met alcohol) kwamen veel verhalen los en voor dat je het in de gaten hebt is het alweer laat. Zaterdagmorgen stond er een geweldig ontbijt klaar en daarna werd er voor de kinderen een luchtkussen opgezet…… toen hadden we helemaal geen kind meer aan ze.
We hadden de foto boeken van de periode van Peter zijn ziekte meegenomen en die zijn door iedereen wel even ingekeken, voor sommigen was dit heel emotioneel. Je ziet dan de foto’s van Peter en dan zie je met eigen ogen dat hij toch echt heel erg ziek is geweest. Maar hier hebben we niet te veel bij stil gestaan.

Voor de liefhebbers was er de mogelijkheid om te schieten, op een gegeven moment hebben ze er een soort competitie van gemaakt. Peter heeft hier erg van genoten en deed het heel goed, dus…… ’s middags nog maar een keer weer, hij kreeg de smaak te pakken. ’s Middags was er voor de liefhebbers een huifkartocht, helaas werkte het weer niet echt mee. Daarna had ik een pony voor Nicky geregeld, want ze wilde heel erg graag ponyrijden. Na Nicky mocht Peter ook even een paar rondjes stappen en draven. Een aantal andere kinderen zagen Nicky en Peter ponyrijden en wilden ook wel even een rondje rijden, dus ook zij kwamen aan bod…… en ik met mijn conditie er vrolijk naast rennen…… ppffffffff. Na het eten van broodjes shoarma, patat en de nodige snacks (ook enorm bevorderlijk voor de conditie) was het tijd voor de stukjes… Er waren niet veel stukjes, maar de stukjes die er waren waren ook echt heel leuk. Daphne, Lisanne en Celeste hadden een heel leuk dansje ingestudeerd. Daarna deden Geke en Greetje in een geweldige outfit een teleac cursus spaans. Tot slot kwam er nog een bedankje voor het gastland van de olympische spelen, China. Er werd door oom Jo en Geke en Greetje een geweldig mooi bedanklied gezongen in het chinees en alle drie zagen ze eruit als echte chinezen, zelfs de spleetoogjes ontbraken niet. Na de stukjes zijn we nog gezellig door gegaan met borrelen.
Zondagmorgen na het uitgebreide ontbijt alles weer inpakken en opruimen. Tot slot sprak tante Froukje nog even een dankwoord uit aan de commissie, Martin en Angelique, Gary en Monica en Eric en Heleen en kregen ze alle zes een presentje voor de geweldige organisatie. We hebben allemaal heel erg genoten van de reünie en hebben even de spanning voor de controle in het UMCG van de volgende dag kunnen vergeten.

En dan wordt het maandag …… controle op de kinderoncologiepoli.
We moesten om 10.50 uur bij de röntgen zijn voor een foto en een echo en daarna om 11.10 uur hadden we een afspraak op de poli en moest er nog bloed geprikt worden. Alles liep uit, zoals we wel gewend zijn…… en niet zo’n klein beetje ook. Onze eigen oncoloog Dr. Tamminga was met vakantie dus kregen we deze keer Dr. Groninger, een ontzettend lieve rustige dokter. We hadden haar al wel vaker gezien als Peter weer eens met spoed naar het ziekehuis moest, dus voor ons was ze geen onbekende dokter. We werden pas tegen 12.45 uur geholpen, voor ons maakte dat eigenlijk niet zoveel uit, want we hadden kans dat de uitslagen er dan inmiddels ook al waren. Nou en of…… de uitslagen waren er.

Alles was goed…… echt helemaal goed!!!!!!

De echo van de buik was prima, de lever zag eruit zoals hij eruit hoort te zien, gave, egale struktuur en er waren geen vlekjes of plekjes op te zien. De longen zagen er ook prima uit en het bloed was ook allemaal goed. Dus we waren allemaal heel erg blij en opgelucht. Doordat alles zo ontzettend uitliep hadden we geen tijd meer om naar Hilberdink te gaan voor therapie, maar Linda, de fysiotherapeut was al op de hoogte. Ook was het te laat voor school dus we zijn lekker thuis gebleven ’s middags en hebben we ons eigen feestje gebouwd. Nu moeten we alleen 1 september nog naar de revalidatie arts in het UMCG. Hopelijk komt Peter dan in aanmerking voor nachtspalken, zodat hij overdag zonder spalken kan/mag lopen. Dit voorstel komt van Linda en zij zal voor 1 sept nog kontakt opnemen met de revalidatie arts. Dan hopen we op 6 september een kijkje te nemen bij de fokker, zodat we dan eindelijk kunnen kiezen welk hondje onze Shadow wordt. We wachten nu al heel lang voor ons gevoel en we zijn toch wel heel benieuwd. We zullen nog even geduld moeten hebben.

We zouden het leuk vinden als jullie een reactie achter willen laten, we weten dat veel mensen de web-log lezen, dan is een reactie af en toe ook wel leuk.
Als je op reacties klikt verschijnt er rechts in beeld stapsgewijs wat je moet doen.
Onder het kopje identiteit kan je naam/url aanklikken en je hoeft alleen maar je naam in te vullen. Vergeet niet het blokje woordverificatie in te vullen.
Als dat niet lukt kan je ons ook een mailtje sturen, dan plaats ik de reactie wel.

Groetjes
Martin, Alide, Peter en Nicky.