Maar even weer een up-date. We hebben op 28 maart Peter zijn 11e verjaardag gevierd.
Eigenlijk niet alleen op 28 maart, maar ook op 29 en 30 maart. Maar eerst hebben Peter, Nicky en ik de hele donderdag middag in de keuken gestaan.Ik had 's morgens al een appeltaart gebakken, maar er moest nog een monchou- en kwarktaart bij. Met behulp van Peter en Nicky was dat zo gebeurd. Maar Peter wilde graag op muffins trakteren dus moesten er ook nog 48 muffins gebakken worden. Peter heeft hier flink bij geholpen, ondanks dat hij niet zo lang stil kan staan. Maar het is allemaal gelukt en de muffins en de taarten waren allemaal op tijd klaar.
We hebben een heerlijk weekend gehad en Peter is enorm verwend.
Peter wilde graag geld op zijn verjaardag.
Van ons heeft hij een doos Star Wars Lego gekregen van Nicky een spelletje voor op zijn PSP (playstation portable) van de overige mensen heeft hij geld gekregen, bijna 150,- euro.
Dus is Martin zaterdag gewapend met verjaardagsgeld op pad gegaan om in opdracht van Peter een hele grote doos Star Wars Lego te kopen.
Dus Peter is bijna het hele weekend bezig geweest Star Wars Lego in elkaar te zetten.
Maandag 31 maart is Martin met Peter naar Hilberdink geweest, waar Linda een film van Peter heeft gemaakt, over zijn benen, voeten en het lopen en ook over zijn handen. Dit heeft ze via een beveiligd systeem naar de revalidatiearts in het UMCG gestuurd, zodat die kon beslissen of Peter ook nachtspalken moest hebben. Hier kom ik nog op terug.
Vorige week heeft Peter op school een paar toetsen gemaakt waaruit blijkt dat hij toch een behoorlijke achterstand heeft opgelopen gedurende zijn ziekte. Dit is haast onmogelijk om de komende weken nog in te halen. Maar hij wil er graag zijn best voor doen, zodat hij toch over kan gaan naar groep 8. Martin en ik hebben op 16 april een gesprek op school en dan kunnen we dus meer vertellen.
Peter vind het nog steeds erg leuk op school, hij probeert zelfs al weer wat mee te doen met de gym lessen en gaat ook weer af en toe buiten spelen in de pauze. (dit deed hij niet omdat het erg druk op het plein is in de pauze en hij kan dan makkelijk omver gelopen worden) Peter heeft afgelopen week een uitnodiging gekregen van de SKOV (Stichting Kinder Oncologische Vakantiekampen). Hij komt in aanmerking voor het kamp Zomerzotheid voor kinderen van 10-16 jaar. Dat is een zeil- en doekamp wat zich voornamelijk afspeelt in Friesland. Er zullen elke dag zeiltochten op de Friese meren plaats vinden en er zullen meerdere activiteiten gedaan worden. Ik als moeder denk: gôh wat leuk, komt mijn kind in aanraking met lot genootjes, maar ook met leeftijf- én lotgenootjes. Peter zijn eerste reactie was : oh nee hoor, ik ga niet mee. Maar na het zien van de foto's en het bekijken van de web-site begint hij een klein beetje te twijfelen. Het lijkt hem aan één kant wel leuk, maar hij vind het ook heel eng. Hij is nog nooit zo lang van huis geweest. Misschien moet ik eerst maar even bellen en nog meer informatie inwinnen.
Misschien moeten we hem gewoon opgeven en als het echt niet lukt kunnen we hem ook zo weer uit Friesland ophalen We hebben dus een beetje een dilemma. WE KUNNEN WEL WAT ADVIEZEN EN TIPS GEBRUIKEN. Afgelopen maandag ben ik (Alide) weer met Peter naar Hilberdink geweest. Peter hoeft gelukkig geen nachtspalken, maar dat betekend wel dat hij minimaal 8 uur per dag zijn spalken om moet hebben. Hij moet ook regelmatig zijn oefeningen doen en veel bewegen, dus gewoon lekker buiten spelen en klimmen en klauteren en weer proberen te fietsen. Het fietsen is afgelopen zaterdag mislukt, het deed veel pijn in zijn liezen en het was ook wel een beetje eng. Bij Hilberdink heeft Peter eerst wat loop-, spring- en evenwichts oefeningen gedaan, dit ging telkens beter. Peter moet wat meer zelfvertrouwen krijgen, als het eerst maar goed gaat, dan gaat het vanzelf beter. Daarna is Peter nog op de hometrainer geweest, het fietsen ging prima, nu thuis nog op zijn eigen fiets. Daarna heeft Peter op de loopband gelopen, dit ging ook prima. Toen kwam het moeilijkste, het roeien, dit heeft hij maar kort gedaan omdat het voor Peter heel zwaar was. Het kost hem veel spierkracht en energie.
De revalidatiearts heeft de beelden van Peter bekeken en ziet al wel vooruitgang, maar hij wist niet dat Peter ook klachten van zijn handen had. Dat klopt ook wel, want toen we bij hem waren had Peter die klachten ook niet, die kwamen pas later. Peter moet nu nog steeds de oefeningen blijven doen voor zijn benen, handen en mond. Hij vind het heel leuk om naar Hilberdink te gaan, hij heeft het gevoel dat hij er dan ook echt iets voor doet. Alleen de oefeningen thuis laten nog wat te wensen over, hij moet hierin erg gestimuleerd worden.
Dit was het voor nu.
Groetjes
Martin en Alide
Peter en Nicky
Eigenlijk niet alleen op 28 maart, maar ook op 29 en 30 maart. Maar eerst hebben Peter, Nicky en ik de hele donderdag middag in de keuken gestaan.Ik had 's morgens al een appeltaart gebakken, maar er moest nog een monchou- en kwarktaart bij. Met behulp van Peter en Nicky was dat zo gebeurd. Maar Peter wilde graag op muffins trakteren dus moesten er ook nog 48 muffins gebakken worden. Peter heeft hier flink bij geholpen, ondanks dat hij niet zo lang stil kan staan. Maar het is allemaal gelukt en de muffins en de taarten waren allemaal op tijd klaar.
We hebben een heerlijk weekend gehad en Peter is enorm verwend.
Peter wilde graag geld op zijn verjaardag.
Van ons heeft hij een doos Star Wars Lego gekregen van Nicky een spelletje voor op zijn PSP (playstation portable) van de overige mensen heeft hij geld gekregen, bijna 150,- euro.
Dus is Martin zaterdag gewapend met verjaardagsgeld op pad gegaan om in opdracht van Peter een hele grote doos Star Wars Lego te kopen.
Dus Peter is bijna het hele weekend bezig geweest Star Wars Lego in elkaar te zetten.
Maandag 31 maart is Martin met Peter naar Hilberdink geweest, waar Linda een film van Peter heeft gemaakt, over zijn benen, voeten en het lopen en ook over zijn handen. Dit heeft ze via een beveiligd systeem naar de revalidatiearts in het UMCG gestuurd, zodat die kon beslissen of Peter ook nachtspalken moest hebben. Hier kom ik nog op terug.
Vorige week heeft Peter op school een paar toetsen gemaakt waaruit blijkt dat hij toch een behoorlijke achterstand heeft opgelopen gedurende zijn ziekte. Dit is haast onmogelijk om de komende weken nog in te halen. Maar hij wil er graag zijn best voor doen, zodat hij toch over kan gaan naar groep 8. Martin en ik hebben op 16 april een gesprek op school en dan kunnen we dus meer vertellen.
Peter vind het nog steeds erg leuk op school, hij probeert zelfs al weer wat mee te doen met de gym lessen en gaat ook weer af en toe buiten spelen in de pauze. (dit deed hij niet omdat het erg druk op het plein is in de pauze en hij kan dan makkelijk omver gelopen worden) Peter heeft afgelopen week een uitnodiging gekregen van de SKOV (Stichting Kinder Oncologische Vakantiekampen). Hij komt in aanmerking voor het kamp Zomerzotheid voor kinderen van 10-16 jaar. Dat is een zeil- en doekamp wat zich voornamelijk afspeelt in Friesland. Er zullen elke dag zeiltochten op de Friese meren plaats vinden en er zullen meerdere activiteiten gedaan worden. Ik als moeder denk: gôh wat leuk, komt mijn kind in aanraking met lot genootjes, maar ook met leeftijf- én lotgenootjes. Peter zijn eerste reactie was : oh nee hoor, ik ga niet mee. Maar na het zien van de foto's en het bekijken van de web-site begint hij een klein beetje te twijfelen. Het lijkt hem aan één kant wel leuk, maar hij vind het ook heel eng. Hij is nog nooit zo lang van huis geweest. Misschien moet ik eerst maar even bellen en nog meer informatie inwinnen.
Misschien moeten we hem gewoon opgeven en als het echt niet lukt kunnen we hem ook zo weer uit Friesland ophalen We hebben dus een beetje een dilemma. WE KUNNEN WEL WAT ADVIEZEN EN TIPS GEBRUIKEN. Afgelopen maandag ben ik (Alide) weer met Peter naar Hilberdink geweest. Peter hoeft gelukkig geen nachtspalken, maar dat betekend wel dat hij minimaal 8 uur per dag zijn spalken om moet hebben. Hij moet ook regelmatig zijn oefeningen doen en veel bewegen, dus gewoon lekker buiten spelen en klimmen en klauteren en weer proberen te fietsen. Het fietsen is afgelopen zaterdag mislukt, het deed veel pijn in zijn liezen en het was ook wel een beetje eng. Bij Hilberdink heeft Peter eerst wat loop-, spring- en evenwichts oefeningen gedaan, dit ging telkens beter. Peter moet wat meer zelfvertrouwen krijgen, als het eerst maar goed gaat, dan gaat het vanzelf beter. Daarna is Peter nog op de hometrainer geweest, het fietsen ging prima, nu thuis nog op zijn eigen fiets. Daarna heeft Peter op de loopband gelopen, dit ging ook prima. Toen kwam het moeilijkste, het roeien, dit heeft hij maar kort gedaan omdat het voor Peter heel zwaar was. Het kost hem veel spierkracht en energie.
De revalidatiearts heeft de beelden van Peter bekeken en ziet al wel vooruitgang, maar hij wist niet dat Peter ook klachten van zijn handen had. Dat klopt ook wel, want toen we bij hem waren had Peter die klachten ook niet, die kwamen pas later. Peter moet nu nog steeds de oefeningen blijven doen voor zijn benen, handen en mond. Hij vind het heel leuk om naar Hilberdink te gaan, hij heeft het gevoel dat hij er dan ook echt iets voor doet. Alleen de oefeningen thuis laten nog wat te wensen over, hij moet hierin erg gestimuleerd worden.
Dit was het voor nu.
Groetjes
Martin en Alide
Peter en Nicky
3 opmerkingen:
ik kan het niet vaak genoeg zeggen ; wat zijn we toch ontzettend blij dat het beter gaat met Peter !!! verder wensen we je nog veel sterkte Peter met alle oefeningen enz je bent een echte doorzetter we zijn trots op je en houden van je , en voor jullie allemaal weer een dikke knuffel !!!!liefs heidi en renze
Ik had net een lang verhaal getypt, is het weer weg
Hallo lieve familie,
Ik begin even weer opnieuw want de vorige tekst is niet geplaatst en weg, ws omdat ik niet echt een pc gebruiker ben, af en toe.
Van Jacob heb ik deze site gekregen en ben nu net klaar om het hele vrhaal van Peter te lezen.
Ben er erg van onder de indruk.
Af en toe had ik wel kontakt met Christine over hoe het nu met Peter was\is, maar om nu alles van begin tot nu te lezen heeft me erg aangegrepen.
Ik begrijp wel uit het verhaal dat Peter een hele dappere en sterke jongen is ,hoe hij met alles om is gegaan en nu nog , echt geweldig.
Ik en ook Mathijs en freek hebben het vaak over jullie, we zijn blij dat de tumor er helemaal uit is.
we hopen dat het met het lopen ook weer wat beter zal gaan.
We wensen peter erg veel succes met zijn oefeningen en met het dragen van de spalken.
Veel liefs en groetjes Jolanda
Een reactie posten